هنر لذت بردن....

میزان پاکی و نرمال بودن تو اینجوری قابل تشخیصه که چه مقدار چیزهای خوب و رشد دهنده رو با تمام وجود جذب می کنی....

هر کی بیشتر این روال رو داشته باشه، خوشبخت تر، موفق تر، و انسان تره و بیشتر به هدفی که براش آفریده شده نزدیکه....

.... اگه بخوام در یک کلام آخرشو بگم:

این نشونه سطح بالای توست که رو این غلتک بیفتی که بتونی اونچه واقعاً به نفعته و برات رشد دهنده است، رو جذب کنی و از فکرش لذت ببری....

* وقتی بهش میگی چرا به جای دیدن نکات مثبت، بدی ها رو می بینی....، میگه این واقعیته؛

بهش میگی این به فرض واقعیت هم که باشه، یک مورد از هزار مورد عالی ایه که وجود داره و داره اتفاق میفته؛ تو چطور اون یک مورد رو دیدی، اما این 999 مورد خوب دیگه که واقعیت هم داشت، نظرت رو جلب نکرد؟!

بحث سر اینه که تو چرا این بدی به چشمت اومد؟ تو اگه در جهت درستی بودی، خود به خود اون همه خوبی چنان غرقت میکرد که دیگه توجهت نمیتونست این همه رو اون بدی تمرکز کنه، چون اون موقع مقیاس ها رو تشخیص میدادی و 1 مورد در مقابل 999 مورد دیگه گم میشد.... پس حقته که زجر بکشی.... در واقع دنیای اطراف یک فرد تا شعاع چندین کیلومتر/فرسخ.... متناسب با دیدگاه و طرز فکرش ساخته میشه. اگه تو خودت تو مسیر درستی بودی، خودت رو از اون دنیای بد به دنیای عالی ایده آل خودت کشونده بودی و همه واقعیت های اون دنیای تو بر اساس طرز فکر عالی و خوشایند تو ساخته میشد....

در واقع اون چیزی که ذهن ما رو پر میکنه، یک نشونه از نوع جهت گیری خود ماست....